یه وقتایی آدم باید یکم گاردشو باز کنه و ایده آل گرایی هاشو کمتر کنه. نه اینکه به کم قانع بشه و آرزوهای بزرگ نداشته باشه، ولی طبیعتا خواسته های ایده آل، شرایط ایده آل لازم دارن که اکثر ادما ندارن. هرکسی فقط میتونه از اون شرایطی که داره نهایت استفاده رو ببره، نه چیزی بیش از اون..

باید منطقی تر بود..

دله دیگه.. بی هوا هوای چیزی رو میکنه که نباید! 

هوووف!

آدمایی که جاه طلبن، اهداف بزرگ دارن و به کم قانع نیستن، خیلی خیلی واسم جذابن البته نه اون گروهشون که خدارو هم بنده نیستن! چون معمولا آدمای این مدلی زیادی خودخواه میشن و از بالا به دیگران نگاه میکنن که قطعا غیرقابل تحمله. 

و چقدر تازگیا اکثر ادما به کف خواسته هاشون قانعن. چقدر فقط به گذران زندگی و روز رو شب کردن فکر میکنن.. نمیدونم در آینده چی پیش میاد ولی کاش هرگز زندگیم این مدلی نشه..

بعد از قضیه ی دنیا جهانبخت خیلیا متوجه شدن که معروف شدن توی فضای مجازی کار سختی نیست. کافیه یه سری رفتارای عجیب و غریب بکنی و توی نت منتشرش کنی. خیلی ساده به فالورای چند هزارتایی میرسی.. آدمایی که اولش واسه کنجکاوی و مسخره بازی و فحش دادن فالوت میکنن اما به مرور اتفاقا به فن ها و طرفدارای پر و پا قرصی تبدیل میشن..

بنظرم باید پذیرفت که یه عده ای هستن که محتاج توجهن! واسه جلب توجه هم دست به هرکاری میزنن. یه نیازی توی وجودشون هست که به هر طریقی باید ارضا بشه.. حالا یا با کلیپ های هنجارشکن توی اینستا یا متن های جنجال برانگیز توی وب.. این آدما نبض دنبال کننده ها رو خوب شناختن..  گذاشتن پست هایی که جنجال به پا میکنه و باعث میشه دیگران دنبالت کنن. یه شبه آمار وبت یا فالورات عجیب و غریب بالا میره و مزخرفاتت طرفدار پیدا میکنه.. خواننده اگه یه کمی دقت کنه میفهمه که نویسنده اصلا واسش مهم نیست که کسی باهاش موافق باشه یا نباشه، مهم دیده شدن و درمرکز توجه بودنه..

بنظرم احمقانه ترین قسمت ماجرا اینه که یه عده برن باهاش بحث کنن و سعی کنن نظرشو عوض کنن!! اتفاقا با دلایل کاملا منطقی! درصورتی که اون آدم نه قانع میشه و نه حتی از کامنت مخالف و فحش و توهین رنجیده خاطر! فقط نیازش ارضا میشه..

لطفا معروف کردن احمق ها رو متوقف کنیم. بیمارا با بحث منطقی درمان نمیشن!! 

پ ن 1: آلما توکل رو همیشه قلبا تحسین کردم و قبول داشتم. ولی بنظرم توی این دو سه روزه دو تا حرکت اشتباه داشت. اول اون پست اینستا و بعد هم اون پست وب.

پ ن 2: دوستای وبلاگی ای که دوستای واقعی میشن فوق العاده ان. چون تورو از جنبه ای دیدن که دیگران هرگز ندیدن. دورهمی دکترطور امروز با یکی از دوستای وبلاگی عالی بود..

پ ن 3: یه مدتی این ورا نبودم. به وب همتون سر میزنم حتما :-)

پ ن 4: چرا تازگیا هر وبی رو که باز میکنی همه پزشک و دانشجوی پزشکی شدن؟؟!! هرچی آدم خز و خیله ادعای دکتر بودن داره! چهارنفر از چرت و پرت نویسای قهار این روزا ادعای پزشکی دارن!! جالبه..

پ ن 5: اگر وبی رو نمی پسندیم دنبال نکنیم. به همین سادگی.. ما نه جامعه شناسیم و نه مسئول تغییر عقاید دیگران. مطمئنا اگر یک درصد احتمال تغییر عقیده ی طرف مقابل وجود داشت این حرفو نمیزدم! ما نه مسئول تغییر عقاید دیگرانیم و نه اصلا توان تغییرشو داریم. ما فقط میتونیم انتخاب کنیم آدمایی اطرافمون باشن که با ما عقاید نزدیک دارن.. 

پ ن 6: معتقدم حتی این پست هم نوعی توجه به آدمای نالایق محسوب میشه.. اما این پستو گذاشتم چون توی یکی دو روز اخیر بعضی از رفقای بلاگر در این مورد نظرمو پرسیدن و منو به چندتا پست ارجاع دادن. من حتی به خودم اجازه نمیدم یک بار هم بعضی وبا و پیجا رو باز کنم و باعث بشم حتی به اندازه ی یه دونه آمارشون بالا بره..

فشار اوردن به ادمی که خودش به قدر کافی تحت فشاره هنر نیست.. اگه تونستی به جای سرکوفت زدن و یاداوری اشتباهات و خطاها و بدی های ادما، به این فکر کنی که چی شده که دارن این اشتباهاتو انجام میدن و تو میتونی واسه کمک بهشون چه کاری انجام بدی، اونوقت رفیق خوبی هستی.. غر زدن و سرکوفت زدنو که همه بلدن..

دوست داشتن ادمای خیلی خوب و ایده الو که همه بلدن. اگه یه ادمو با وجود همه ی خطاها و اشتباهاتش دوست داشتی، یه جوری که بهترینارو واسش بخوای نه اینکه اونو واسه خودت بخوای، اون وقت میتونی بگی احساست واقعیه..

اگه اشتباهات بزرگ و گذشته ی ادما رو شنیدی و خود واقعیشونو دیدی و نظرت نسبت بهشون عوض نشد،اگه قضاوتشون نکردی دوست خوبی هستی..

اگه یکی انقدر واست مهم بود که بخاطرش غرور و شخصیتتو زیر پا بذاری و هرطور شده بخوای که کمکش کنی..

پ ن 1: ممکنه بعد انجام این کارا واسه اون ادم احمق بنظر بیاید. گاهی بعضیا تفاوت بین ندیدن و چشم پوشی کردن رو متوجه نمیشن. ولی مطمئنا همیشه قلبا از خودتون راضی هستید که هرکاری در توانتون بوده انجام دادید..

پ ن 2: به قول شاملو: دوستت دارم بی آنکه بخواهمت..

پ ن 3: این روزا حس میکنم خدا داره بهم میگه تو که انقدر خوب بالای منبر میری و واسه این و اون تئوری میدی، نوبت خودت که باشه چی؟! اون موقع هم پای حرفات میمونی؟!

پ ن 4: من هرگز ابراز محبت کلامی یاد نگرفتم. هربار سعی کردم با حرف احساسمو منتقل کنم، بی نهایت ناشیانه و مصنوعی شد. ولی گاهی انقدر ادما واسم عزیزن که بخاطرشون هرکاری بکنم، که دغدغه هاشون از دغدغه های خودم مهم تر بشه..

پ ن 5: این پست اساسا عاشقانه نیست!

دو گروه ادمو واقعا نمیتونم تحمل کنم. انقدری که ترجیح میدم همون لحظه مکالمه رو تموم کنم. یکی اونایی که به همه از بالا به پایین نگاه میکنن. طرف هیچ ..ی نیست ولی حس میکنه خیلی شاخه! تمام صحبت هاشم به منم منم میگذره. گروه دوم هم ادمایی که کلا خودشونو کم میبینن یا نمیببنن. فازشون افسردگیه و من چقدر بدبختم و اینا.. کسی که خودشو به حساب نیاره، بقیه هم به حسابش نمیارن..

این روزا خیلی حال و روز خوبی ندارم که نه پست میذارم و نه حتی کتاب میخونم. اولین باریه که حتی کتاب خوندن هم حالمو خوب نمیکنه! میگذره..

فعلا قالب جدید هر دو وب رو ببینید و لذت ببرید. کار رفیق دوست داشتنی و عزیزه :-) ذهن زیبا،زندگی زیبا 

پ ن 1: هر اقدامی که از روی ظاهر و سطحی نگری باشه، قطعا محکوم به شکسته.

پ ن 2: میگذره این روزا.. روزای خوبی نیست ولی من خوبم :-)

خسته ام.خیلی! از همه خسته ام.. از همه..

هروقت خواستید بدونید یه نفر دقیقا از چی شما خوشش اومده، نیازی نیست از خودش بپرسید و دروغ و حرفای کلیشه ای بشنوید! صداقت و پاکی و ... !!! کافیه یه نگاه جزئی به گزینه های قبلی یا بعدیش بندازید. به وضوح نکات مشترک پیدا میکنید!!!!

این روزا فکرای متفاوتی تو سرم چرخ میزنه. فکرایی که حتی شبا توی خواب هم میبینمشون. دقیقا از اون موقعیتایی که ادم خودش خوب میدونه منطق چی میگه ولی یه چیزی ته دلش میگه که همیشه هم لازم نیست منطقی بود! 

حتی اگه همه ی اتفاقا و ادمای دنیا جمع بشن و بگن ادم بدیه مهم نیست. منم مثل بقیه شواهد به ظاهر منطقی رو میبینم. ولی در عین حال روزایی رو میبینم که اونا نمیبینن. اینکه توی بدترین لحظه های زندگیت، وقتی از همه طرف تحت فشار بودی، وقتی شب تولدت، یک ماه مونده به کنکور، توی وحشتناک ترین فشار روحی ممکن، وقتی یکی از نزدیکترین آدمای زندگیت توی اتاق عمله، وقتی تو خونه تنهایی، وقتی همه ی ذهنت درگیر کنسر و تومور و جراحی و مرگه، توی اوج ورشکستگی مالی و باختن همه چیز و به صفر رسیدن، توی اوج فشار روحی و روانی، یه آدمی یه رویای خیلی دوست داشتنی توی ذهنت میسازه، وقتی توی بدترین شب زندگیت تو رو پر میکنه از یه عالم امید به زندگی و آینده، یعنی یزرگترین عشق دنیارو بهت داده. یعنی حتی اگه بدترین ادم دنیا باشه، میشه یک عمر پرستیدش! یعنی مهم نیست چی پیش میاد یا چی پیش اومده،مهم نیست چقدر ادم خوبی هست یا نیست، یعنی تا همیشه حرمتش توی قلبت واجبه..

درمورد پست قبل: لطفا همه چیز رو با سیاست قاطی نکنید.تخصص آدم ها رو با عقاید سیاسیشون که ممکنه شما باهاش مخالف باشید قاطی نکنید. و اینکه قصد من از گذاشتن پست قبل این بود که فقط عقاید متفاوت رو ببینید. ببینید که میشه برداشت های متفاوت تر و به روز تری هم وجود داشته باشه. حتی اگه باهاش مخالفید، فقط عقاید متفاوت رو بخونید.همین.وگرنه شما درمورد پذیرفتن یا نپذیرفتنش مختارید.. لزوما عقیده ای که رایج تر و مرسوم تره، همیشه درست تر نیست.

اگر کسی رمز پست قبل رو میخواد بگه.