حالا که انتخابات و جار و جنجالش تموم شده، امیدوارم بشه راحت تر حرف زد. بیاین یه بار هم که شده با خودمون رو راست باشیم. فارغ از اینکه به کی رای دادیم، طرفدار چه کسی و چه جناحی هستیم.. چه بخوایم و چه نخوایم پوپولیسم و ادبیاتش جوی جامعه ی ما جا افتاده. (و البته خدا از باعث و بانی و سردمدارش محمود کبیر!!! نگذره). نه فقط از طرف یه جناح بلکه از هر دو طرف! فقط مخاطب هر گروه متفاوته. یکی از دادن یارانه ی چهار برابری حرف میزنه (که غیر منطقی و نشدنیه)، یکی از رفع حصر (رفع حصری که نه تنها توی چهار سال قبل تلاشی واسش نکرد، بلکه حتی تمایلی هم نسبت بهش نشون نداد). یکی بین مردم آرد رایگان توزیع می کنه، یکی دم از کنسرتی میزنه که دولتش خیلی ساده در مقابلش کوتاه اومد یا صدای شجریانی که هیچ وقت نتونست وارد رسانه ی میلی بکنه.