همه چیز به اولویت آدما بستگی داره. محاله که چیزی یا کسی اولویت زندگی کسی باشه و اون آدم فراموشش کنه. پس اگر کسی شما رو فراموش کرد یه دلیل ساده داره: شما جز اولویت هاش نیستید! به همین سادگی. عذر و بهانه معناش فقط یه چیزه:سرپوش گذاشتن روی حقیقت و فریب دادن طرف مقابل.  عذر و بهانه نپذیرید و صد البته توی ذهن خودتون واسه ی خودتون عذرو بهانه نیارید و تلاش نکنید توی ذهنتون کسی رو تبرئه کنید. اونم کسی که خودش کمترین تلاشی نمیکنه و در حقیقت کمترین اهمیتی واسش نداره..

بنظرم از همه وقیح تر آدمایی هستن که تازه سرت منت میذارن و میگن: من همش به یادتمااااا!!! ولی فقط و فقط به خاطر تو به روی خودم نمیارم!!!!! اینا انقدر بی چشم و رو هستن که تازه منت هم سرت میذارن!!

بنظرم باید با حقیقت رو به رو بشیم. تا کی قراره با دروغای قشنگ خودمونو فریب بدیم؟! باید رنج تحمل حقیقت رو چشید و پذیرفتش. بهتر از سر زیر برف کردنه.. حقیقت خیلی وحشتناکه، خیلی دردناکه.. ولی چاره ای جز پذیرشش نداریم..

روزی چندبار با خودمون تکرار کنیم: اگه کمترین اهمیتی واسه کسی داشته باشیم، هرگز ما رو به حال خودمون رها نمی کنه..