اتفاقن من عاشق زن و دخترِ باهوش ام! برعکس خیلی از مردها؛...
درست که زنِ باهوش و زرنگ همه چیزِ آدم را میفهمد. چیزی از او پنهان نمیماند. حواسش به همه چیزِ آدم هست. بخواهی برایش ریز بیایی و زیرکبازی در بیاوری متوجه میشود؛ بله درست. اما از آن دید هم نگاه کنی خوب است؛ زنِ باهوش همه چیزِ آدم را میفهمد؛ چیزی از او پنهان نمیماند؛ حواسش به همه چیزِ آدم هست؛ متوجه میشود جزییات رفتارت را؛ جزییات احوالت را؛ خوب و بدش را. چشم نازک کنی، نگاه پایین بیندازی، سکوت کنی و حرف نزنی، گوشهی ابرو کج کنی، در لحظه حالت را میخواند.
خوب باشی خوب است. زیر رو رو نکشی و روراست باشی، خردهشیشه نداشته باشد او هم روراست و صادق است. اینجوری باشی «مثل کف دست»، او هم همینجور است «مثل کف دست».
بله. من برعکس خیلی از مردها (یا شاید هم نرها) که زن و دخترِ "کمهوش" (خودشان میگویند "خنگ") میپسندند، عاشق زن و دخترِ باهوشم!... گیرم بخواهد حواسش شب و روز به جیک و پیک من باشد؛ خب بگذار باشد. همه چیز زندگی من که روشن و پاک است و حالا نه اینکه طلا باشم، اما همچنان چه منتم به خاک؟!...
در عوض، زنِ باهوش، چیزهایی در رابطه به آدم میدهد که یک حرمسرا زنِ کمهوش (یا به قول آنها "خنگ") درصدی از آن را نه میدانند، نه میتوانند بدهند!
زن و دخترِ باهوشِ (معمولن کتابخوان)، چون جزییات را میفهمد، عشق و دوستداشتن و توجهش به تو هم، دقیق و ریز و با جزییات است.
کلی نیست. نمادین نیست. شبیهِ الگو و سنتِ رابطهها و تکراری و از سر رفع تکلیف نیست!
به قلم سعید زادمهر اینجا
حالا بحث من اصلا این حرفا نیست. کاری ندارم کی جز کدوم دسته است و اصلا کدومش بهتره. به انتظار هر کسی از زندگی برمیگرده. مطمئنا نتیجه خیلیییی متفاوته. (بعدها شاید توی یه پستی از این هم حرف زدم) الان حتی منظورم صرفا روابط خاص عاطفی نیست. کلی دارم صحبت میکنم..
من آدم دقیقی هستم. خیلی دقیق. دونه به دونه ی کلمات آدما رو تحلیل میکنم. لحن صحبتشونو میشناسم. احساسشونو درک میکنم. بخدا حتی از طرز سلام کردن دوستام، حتی توی تلگرام، میتونم حالشونو بفهمم. میتونم غمشونو، خستگیشنو، حال خوبشونو ... بفهمم. حتی بدون اینکه توضیحی بدن. چیزی که بارها واسشون باعث تعجب شده.. آدما رو نه با کلماتشون، با لحن صحبتشون و احساس پشت کلماتشون میشناسم. دقیق، دقیق، دقیق! حتی بارها شده با بعضیا دعوا کردم. ن بخاطر کلماتشون، بخاطر لحن توهین آمیزشون! فهمیدن این خصلت من، کار سختی نیست. هرکسی که چندباری باهام حرف بزنه متوجه میشه.
مشکل اونجایی شروع میشه که کسی منو احمق فرض کنه!! اینکه احساس کنه میتونه زیر و رو بکشه و با من بازی کنه و حس کنه من نمیفهمم. این از همه چیز دردناکتره. دوست دارم به یه عده بگم اگه به روتون نمیارم، فقط واسه اینه که واسم عزیزید. همین! انقدر به زرنگی خودتون افتخار نکنید.. هر کسی آستانه ی تحملی داره. آدمایی که همیشه باهاتون خوبن، مهربونن، سعی میکنن درکتون کنن، چیزی ازتون نمیخوان، از همه ی کم و کاستی هاتون چشم پوشی میکنن، یه روزی یه جایی بالاخره صبرشون تموم میشه. از یه جایی به بعد واسه همیشه بیخیالتون میشن. از من گفتن..
پ ن 1: اون عده ای که مخاطب این پستن، اینجا رو نمیخونن :-)))))
پ ن 2:مقبولک!!!!!!!!!!
پ ن 3: نقاشی اثر picaso
پ ن 4: آدما رو به چشم زاپاس نبینیم!!! واسه روز مبادا و تنهایی نگهشون نداریم! شاید واسمون بمونن ولی قلب شیشه ایشون ترک بر میداره..
نظرات (۷)
میس تیچر
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۲۰:۲۱یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۲۱:۰۳ZaHrA ...
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۱۹:۲۸یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۱۹:۴۳x
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۱۷:۱۳یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۱۷:۱۳مرد پاییزی
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۱۴:۵۵یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۱۷:۱۲منتظر اتفاقات خوب
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۱۳:۰۱یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۱۳:۰۴فاطیما کیان
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۱۲:۵۶یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۱۳:۰۱مه شید
دوشنبه ۲۵ مرداد ۹۵ , ۱۲:۵۳یانوشکا ..
۲۵ مرداد ۹۵، ۱۳:۰۰