معمولا 99 درصد پدر و مادرا، از نظر خودشون، بچشون با استعداد ترین و خوشگل ترین و نخبه ترین بچه ی عالمه. ولی بعضیا اصراااار دارن اینو به زوووور به دیگران القا کنن!

معمولا سیستم این آموزشگاه موسیقی اینطوریه که، هرکسی میاد واسه ثبت نام، بهش اجازه میدن سر کلاسای مختلف بره، صدای ساز های مختلفو بشنوه و هرکدومو دوست داشت، انتخاب کنه. 

جلسه ی پیش که من کلاس بودم، وسط کلاس یه اقای جا افتاده با پسر پنج شیش سالش اومد، تا ببینه بچش این سازو دوست داره یا نه! استاد هم شروع کرد ساز زدن، اهنگای کودکانه زدن، تا بتونه توجه بچه رو جلب کنه. بچه هه هم که کلا تو زمین و اسمون سیر میکرد!! به عبارت بهتر، تنها کاری که نمیکرد توجه و گوش کردن بود!

وقتی تموم شد، بابای بچه شروع کرد: پسر من خیلیییییی با استعداده! همممممههههه ی اهنگای تیتراژ فیلما مثل فیلم فلان و بهمانو بلده. اهنگ همه رو با دماغ میزنه!!!!!! همه رو از حفظ میخونه! مثلا اینطوری: اوم اوم اوووووم اوم (یه مرد گنده با یه عالم سیبیل قجری رو تصور کنید که سعی داره با دهن، موزیک بی کلام فیلمارو تقلید کنه!!!!) بچه همچنان غاز می چروند!!!!

اون قدری که واسه جمع کردن خندم انرژی صرف کردم، شبای امتحان صرف نکردم!!

وقتی نمایش هیجان انگیز بابای بچه تموم شد، استاد بنده ی خدا (به وضوح میشد ذوق مرگیشو از شاگرد انقدر با استعدادی حس کرد!!! حاصل اون پدر هنرمند، قطعا یه پسر هنرمنده دیگه!) گفت: حالا میخواید یه سری هم به کلاس استادای دیگه بزنید، شاید پسندیدید!!!