هیچ وقت توی شبکه های مجازی فعال نبودم. حضور دارم ولی معمولا خاموش. ( وبلاگ تنها جاییه حس خوبی نسبت بهش دارم.) اما باوجود اینکه توی اینستاگرام پست نمیذارم، تا کسی رو نشناسم اکسپتش نمیکنم. معمولا بین دانشجوها رایجه که هم دانشگاهی ها رو، حتی اگر هم رشته ای نباشن اکسپت میکنن. که خب من این کارو هم معمولا انجام نمیدم. چند روز پیش یه آقایی ریکوست داده بود. توی بیو پیجش نوشته شده بود دانشجوی پزشکی دانشگاه خودمون. تعداد پست هاشم خیلی زیاد بود. کنجکاو شدم عکساشو ببینم. حدس میزدم پستای مربوط به بیمارا و بیمارستان داشته باشه که خب همیشه واسه ی من جذاب بوده. خلاصه اینکه واسه اولین بار اکسپت کردم!! 

روز بعد که اینستاگراممو باز کردم، دیدم توی دایرکت پیام داده. خانم دکتر لطفا بیاید زیر پستای من کامنتای قشنگ بذارید.

 من:😳😳😳

رفتم پیجشو باز کنم ببینم پستاش چیه که من باید زیرش کامنتای قشنگ بذارم!!!!

یه مرد گنده در ابعاد دو در دو رو تصور کنید. که هییچییی تنش نیست، جز یه شلوارک خیلی کوتاه گل گلی مامان دوز!!! با یه عالم ریش و سیبیل. لب ساحل وایساده و به خیال خودش عکس لاکچری انداخته!!!!!!! (هیشکی هم پیدا نشده بهش بگه اونایی که از این عکسا میگیرن به اندازه ی تو پشمالو نیستن. قبلش شیو میکنن!!)

من بعد دیدن عکسا:😐😐😐😐

خدایا خودت شاهد باش! ما اینستا داریم بقیه هم اینستا دارن. تو اینستای مردم پسرای لاکچری پیدا میشه تو اینستای ما هم پسرای لاکچری!!!!!!!

پ ن: نقاشی اثر osamu obi